Deze toerrit zou eerst naar Friesland gaan, maar
werd veranderd in een verrassingstocht met een
acceptable starttijd bij Total in Wognum. Ik ben
geen vroege opstaander, dus dit stond mij wel
aan. Om half elf in Wognum dus verzamelen.
Dat was met het prachtige weer geen bezwaar.
Mooi ritje er al naar Wognum toe. Om kwart o-
ver tien was ik er al (was te vroeg vertrokken).
En daarna druppelden de deelnemers binnen.
Een paar met brommers op een aanhanger. We

zagen een tractor op de weg rijden en die kwam tot onze verrassing naar ons toe. Laat dat nou Piet
zijn op een Deutz, dacht ik. Breed grijnzend lachte hij ons toe. "Wat is dat nu Piet, voorrijder gewor-
den?" Piet grijnsde. "Gaan we naar een boerderij toe?" Dat was allemaal niet het geval. Toch leuk,
dat Piet er op deze ludieke wijze bij was. Inmiddels was het 10:45 geworden en na alle praatjes

moesten er nog de foto's gemaakt worden. Tegen
gen elf uur waren we met ca. 25 brommers en be-
rijders. Zelfs met drie honda's, zundapps, kreidler,
puch, enz. Een gevarieerde groep met een dame,
die om elf uur onder begeleiding van twee bege-
leiders startten. En die hielden de groep strak in
de gaten. Op iedereen werd netjes gewacht. Vanaf
de start reden we eigenlijk om Wognum heen in
de richting van Lekermeer, Baarsdorpermeer, Bo-
Bobeldijk en Oosteinde, waarbij we rechts naar
Berkhout afsloegen. Op naar en door De Goorn
langs de N243 en op de N209 door de Noord-
beemster naar Middenbeemster, waar we rechts-
af naar Kwadijk reden. Mooi zonnetje, niet al te fris
windje, zie daar de ingredienten voor deze mooie

rit.Over de lange, lange Kwadijk door het Verlo-
ren Einde (vreemde naam voor een gebied) en Purmerdijk naar Edam. Klein stukje door Edam
heen naar de langs de N247 (Monnickendam-
merjaagweg) om de rotonde van de N247 heen
en via de Achterdichting naar de Kathammer-
zeedijk, Slobbeland volgend kwamen we bij de
haven van Volendam, waar we de brommers
aan de kop stalden. Daar was het gezellig druk.

se technische gesprekken terug naar de ha-
ven, waar we over een route, die we eerder
door Volendam reden, weer vertrokken. Op de
Julianaweg sloegen we rechtsaf door Volendam
naar de zeedijk, die we lange tijd volgden. Bij de
Nieuwe Haven in Edam aangekomen gingen we
rechtsaf en via het Oorgat gingen we de richting
naar...!! Fort Edam in. Dat was de verrassing
van deze toerrit. Leuk! I k was zelf al een keer in
een fort geweest. Dat was een door mij georga-

over lezen. Er is daar toen ook een film te zien op
YOUTUBE van gemaakt. Dit Fort Edam was an-
dere koek. Die hoorde bij de stelling van Amster-
dam, had ik begrepen. Brommers netjes op een rij
gestald. Entreeprijs was soepel en alles onder lei-
ding van een gids. Van deze rondtoer zijn er veel
foto's gemaakt, die natuurlijk niet allemaal getoond
kunnen worden. Op zo'n groot aantal is Facebook
niet toereikend. Dat moet dus op een andere ma-
nier op gelost worden. Fort Edam deed dus aan be-
strijding van de oorlog met behulp van het water en
een heleboel manschappen, soldaten en officieren
dus. De kanonnen bestreken het hele gebied rond
het Fort cirkel wijze en schoten ca. 3,5Km ver.
Alleen het landgedeelte, want de toenmalige Zui-
derzee was het domein van de marine. Ook in die
tijd was er al tweespalt en verdeling. Heel interes-
sant allemaal. Nog even op de dak geweest.
Wat een prachtig mooi wijds uitzicht. De kamers,
of zo als je de ruimten noemen wilt bevatten slaap- gelegenheid, en keuken, zelfs een nagebouwde
loopgraaf en een herdenkingswand. (Zie Flashfilm)
De grote aan het plafond vastgemaakte watertank,
die met gezuiverd regenwater gevuld was. Ruimten met schietgaten, waar een (nagemaakte) punt 50
stond. Het mooiste vond ik natuurlijk de verbin-dingsruimte met allerlei oude apparatuur. Om van
te kwijlen. Om kwart over drie was het afgelopen en

liepen de brommers weer buiten het hek, startten de motoren en karren maar. Dat was ook wel nodig, want de meesten wilden op tijd de finale van het
Europees Dames voetbal, de wedstrijd van onze heldinnen zien. Een klein stukje terug en toen met gezwinde spoed langs de IJsselmeerdijk richting
Wognum. Er werd wat harder, dan normaal gereden, want eigenlijk hadden we om drie uur moeten vertrekken. Warder, Etersheim, Schardam, meertje
De Weel, langs de lange IJsselmeerdijk sloegen we bij Scharwoude af langs de N247 op de Zesstedenweg via allerlei afslagjes naar de ook weer lange
Venneweg en aan het eind via de rotonde kwamen we op de lange Oosteinde. Bij de Kerkebuurt rechtsaf door Oosteinde en zo de route terug, die we in
het begin maakten. Aangekomen bij het Total station reed ik meteen door, want ik had stroomstoring, geen claxon en richtingaanwijzers meer. Zo dood
als een pier. Maar de motor bleef goed draaien. Geen paniek dus. Had ik al eens eerder gehad. Storing aan de spanningsregelaar dacht ik. Met een half
uurtje was ik weer thuis. Motor uitzetten en gauw zitten, om naar de wedstrijd te kijken. In de pauze de Honda binnen zetten. Nog even proberen en alles
werkte weer normaal. Nu verdenk ik toch het kontaktslot. Vernieuwen dus. Dat was nog niet alles, want de kaartlezer was stuk, dus kon geen foto's inla-
den. Nou dat weer. Pleister op de wonde was, dat Nederland Europees kampioen na een hele spannende wedstrijd werd. Grandioos. De dames doen
het beter dan de heren met hun verwende spelletjes. Iedereen bedankt voor deze mooie rit. Peter van Etten en Ruud de Wit ook bedankt voor deze echt
mooie dag en tot de volgende toerrit maar weer...